Gleba i woda to podstawy, na których budujemy wszystkie systemy produkcji żywności i pasz. To one pozwalają na dostarczanie ludności niemal 95% całej możliwej do wytworzenia żywności. Pomimo że pomysłów na poprawę ich stanu może być wiele, raport FAO wskazuje na cztery podstawowe działania, które wydają się dodatkowo najbardziej skuteczne.

Raport stanu zasobów wodnych i lądowych stworzony dla FAO w 2021 roku ostrzega, że podstawy naszej egzystencji i bezpieczeństwa żywnościowego – gleby i woda – znajdują się obecnie w krytycznym położeniu.

Ilość terenów przeznaczonych pod uprawę rolną wzrosła o 15% pomiędzy rokiem 1961 a 2017. O ile zużycie obszarów wodnych pod produkcję żywności nie wzrasta tak drastycznie, wszystko wskazuje na to, że doświadczamy spadku efektywności tej produkcji. To oznacza, że produkcja rozszerzy się ze względu na obecną niską wydajność, a to oznacza eksploatację kolejnych terenów. Około 1/3 ogółu gleb na świecie jest obecnie sklasyfikowane jako umiarkowanie lub wysoce zdegradowane.

Raport konkluduje całość spostrzeżeń jednym wnioskiem: innowacyjne rozwiązania oraz międzynarodowa współpraca są konieczne dla zapewnienia długofalowej ochrony gleb i wód.

Oto 4 sposoby na poprawę stanu gleb i wody wypracowane na podstawie raportu:

1. Jeśli chodzi o degradację środowiska – nie istnieją granice państw

Różne państwa stosują różne polityki środowiskowe, przy czym często brakuje środków na ich realizację. Poszczególne kraje różnią się także znacznie w kwestii podejścia do ochrony zasobów naturalnych. Braki technologiczne i niewłaściwa organizacja na poziomie instytucjonalnym dodatkowo hamują działania ochronne. Problemem jest także niezgodność naturalnych granic pomiędzy ekosystemami z podziałem politycznym i administracyjnym.

Polityka dotycząca ochrony gleb i wód musi zyskać większą elastyczność, tak by brać pod uwagę także marginalizowane grupy drobnych przedsiębiorców rolnych. Oni także muszą mieć dostęp do potrzebnych im zasobów.  Jedną z inicjatyw podjętych w tym celu jest tzw. Koronivia Joint Work on Agriculture – globalna inicjatywna w ramach porozumienia klimatycznego, która dąży do wzmocnienia żyzności gleb oraz ich zasobności w związki węgla. Lista rozwiązań zaproponowanych w ramach projektu Koronivia może stanowić podstawę do tworzenia skutecznej i jednorodnej polityki środowiskowej.

2. Zintegrowane rozwiązania dzięki zbieraniu danych i planowaniu

Kluczowe są działania na rzecz obnażania i niwelowania ryzyka dla rolniczej produktywności, szczególnie w rejonach, które najbardziej potrzebują efektywnego wzrostu i bogatych plonów. Nowe narzędzia mogą pomóc w odpowiednim planowaniu oraz rozumieniu, do jakiego stopnia i gdzie można pobudzać produkcję a także gdzie pozostawia ona najwięcej do życzenia. Aplikacja webowa do planowania zagospodarowania terenów uprawnych została udostępniona przez FAO do darmowego użytku. Ma ona za zadanie przełamać bariery pomiędzy regionami, państwami i sektorami. Gdzie może być pomocna? Przykładem są rejony subsaharyjskie, które wykorzystują jedynie 24% swojego potencjału rolniczego. Poprzez odpowiednie zarządzanie i zwiększenie wkładu w postaci lepszego nawodnienia oraz ulepszenia nawozów organicznych, możliwe jest osiągnięcie o wiele lepszych wyników produkcyjnych. Podobne wyniki dają systemy IT do traceability, które pozwalają badać produkcję wyszukiwać źródła strat i mierzyć wydajność poszczególnych punktów. Warto szukać takich narzędzi, które umożliwią integrację z innymi systemami oraz połączenie z urządzeniami pomiarowymi.

3. Innowacje na każdym kroku

Szybki rozwój technologii mobilnych, usług do zdalnej kontroli parametrów i rozwiązań chmurowych. Wolny dostęp do informacji o uprawach, szkodnikach, zasobach naturalnych, warunków klimatycznych i sytuacji rynkowej. To wszystko już teraz wspomaga mikro, małych i dużych producentów rolnych w cyfrowym zarządzaniu uprawami. Tego typu rozwiązania powinny być stale rozwijane w celu transformacji sektora rolnego i unowocześnienia go.

Przykładem pozytywnych skutków powyższych działań są projekty przyjazne naturze, które pozwalają przewidzieć i zminimalizować ryzyko powodzi, zoptymalizować obszary eksploatowane poprzez rybołówstwo, zwiększyć bioróżnorodność i jakość wód.

4. Koniecznej są holityczne inwestycje

Wysokie koszty, jakie generuje degradacja środowiska tylko podkreślają, jak pilną kwestią są inwestycje w ochronę lądów, wód i odbudowę gleb w zniszczonych ekosystemach. Skuteczniejsze zarządzanie tymi zasobami może doprowadzić do korzyści finansowych, które później można przekierować na cele zdrowotne, środowiskowe i społeczne.

Konwencjonalne inwestycje skupiły się na maksymalizacji wydajności rolniczej, czyli na prioretyzacji eksportu dobrze płatnych płodów rolnych z pominięciem takich kwestii jak samowystarczalność regionów i odpowiednie wyżywienie ludności. Odpowiedzialne społecznie i środowiskowo inwestycje nie powinny zatem skupiać się na zwiększeniu produkcji. Zamiast tego, wszelkie finansowanie powinno być skierowane na poszukiwanie nowych rozwiązań dla zrównoważonej eksploatacji lądów, wód i gleb. Rolnicy powinni z kolei być postrzegani jako główni inwestorzy, a nie tylko beneficjenci państwowych programów dotacyjnych.

Zobacz jak działa TraceON

#eko #food #soil #production #water #land #sustainable #guidelines #farmers #traceability #web #cybertools

Źródło: https://www.fao.org/